اثر علف کش متریبوزین (سنکور) و آسکوربیک اسید بر برخی از صفات بیوشیمیایی گندم

چکیده استفاده از علف­کش ها یکی از مهم ترین روش های کنترل علف­های هرز است. با توجه به کاربرد گسترده و موثر علف کش متریبوزین برای کنترل مطلوب علف های هرز پهن برگ و باریک برگ در مزارع کشاورزی، اثرات منفی آن بر گیاهان زراعی مطالعه نشده است. برای بررسی اثرات علف­کش متریبوزین و آسکوربیک اسید بر میزان فعالیت برخی از آنزیم های آنتی اکسیدانی نظیر کاتالاز و آسکوربات پراکسیداز، پلی فنل اکسیداز و بر مقدار زایلوز، مانوز، قند کل و وزن تر ساقه گیاه گندم رقم زرین (triticum aestivum l.cv. zarrin) آزمایشی در سال 1389 در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با 3 تکرار و 6 تیمار در آزمایشگاه فیزیولوژی گیاهی دانشگاه­تربیت ­مدرس انجام شد. تیمارهای مورد بررسی شامل شاهد، علف کش متریبوزین، آسکوربیک اسید با غلظت های 100 و 200 پی پی ام، آسکوربیک اسید 100 پی پی ام +متریبوزینو آسکوربیک اسید 200 پی پی ام +متریبوزین بود. نتایج نشان داد که تیمار متریبوزین سبب کاهش معنی دار مقدار قندهای زایلوز، مانوز، قند کل و وزن تر ساقه شده و فعالیت آنزیم های کاتالاز، آسکوربات پراکسیداز و پلی فنل اکسیداز افزایش یافت. کاربرد آسکوربیک اسید به تنهایی در دو غلظت 100 و 200 پی پی ام و نیز استفاده از آن قبل از به کار بردن متریبوزین تغییر معنی داری در فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدان ایجاد نکرد.